Wat is spiritualiteit? Het woord duikt de laatste jaren steeds vaker op in podcasts, programma’s en artikelen waarin je het niet een twee drie zou verwachten. Er wordt gesproken over politieke zaken, de maatschappij, wetenschap, het nieuws van de dag. En dan opeens komt de zin ‘we zitten in een spirituele oorlog’ voorbij. Er wordt over en weer geknikt, een paar open deuren worden opengetrapt, en het gesprek gaat weer verder. Maar over welke oorlog hebben ze het? En wat is er zo spiritueel aan?
Twintig jaar geleden heette het ‘paranormaal’, wat een beetje een enge connotatie had met het voorvoegsel ‘para’ dat makkelijk geassocieerd werd (bewust of onbewust) met het woord paranoia. Paranormaal lag dicht tegen ‘ontoerekeningsvatbaar’ aan. Het paranormale was iets dat niet normaal en dus vreemd was, vreemd en dus onbekend, onbekend en daarom eng, eng en daarom misschien wel gevaarlijk.
Para betekent strijden tegen of tegenin gaan. Denk aan paraplu; iets dat zich tegen de regen – of de pleur uit de hemel – verzet. Paranormaal betekent dus niets anders dan iets dat zich afzet tegen het gangbare. Maar het woord is voor een groot deel met pensioen. Paranormaal is vervangen door het vriendelijker klinkende Spiritueel.
Spiritualiteit is niet zo ingewikkeld. Het is de leer, of kennis, van ‘spirit’. Van de geest, dus. Niet van het brein en het denken, maar van de geest; nog zo’n woord dat bijna met pensioen is, want dit noemen we tegenwoordig Bewustzijn.
Alles is bewustzijn. Met andere woorden: alles leeft. We maken vaak de fout om te denken dat dit niet mogelijk is, omdat we ‘leven’ gelijkschakelen met ‘denken’. Ik denk dus ik besta. Een boom kan bijvoorbeeld niet denken, want er zitten geen hersens in, en dus heeft een boom geen bewustzijn. Deze misvatting komt voort uit het idee dat de mens aan de top van de bewustzijnshiërarchie staat, de mens is de kers op de scheppingstaart, en alles dat anders in elkaar zit dan wij is per definitie minder intelligent en dus minder bewust.
Dit is een van de grootste denkfouten van de laatste tweeduizend jaar.
Zoals The Merlyn Post aangeeft: There’s no need to call it spirituality since everything’s spiritual. Alles is geest. Het gaat erom hoeveel je je van die geest bewust bent. Hoe meer we ons bewustzijn verruimen, hoe meer we gewaar worden van de realiteit, hoe meer we een inkijkje krijgen in de onzichtbare/spirituele wereld, hoe meer we ervaren dat alles inderdaad is opgebouwd uit een soort energetische bewustzijnsklei.
De ‘spirituele oorlog’ komt neer op enerzijds een groep mensen die zich hiermee bezighouden. Die verruimen hun bewustzijn door hun ‘denken’ achter zich te laten en hun focus te verleggen naar hun gevoel, hun ervaring. Anderzijds wordt er geprobeerd om deze mensen te ontmoedigen door een andere groep, die niet wil dat de mensheid haar bewustzijn verruimt. Hoe bewuster je namelijk wordt, hoe meer macht je krijgt over je eigen leven. En dat betekent dat anderen jou dus niet meer in hún macht kunnen krijgen.
Dit is hoe dualiteit werkt. Er is altijd een tegenkracht. Dat betekent niet dat die tegenkracht slecht is. Want veel mensen verwarren deze spirituele oorlog met een religieuze oorlog, waarbij Goed tegen Slecht strijdt. Goed en Slecht zijn slechts labeltjes. Je hebt niks aan labeltjes. Er is een bewustzijnsverruimende kracht en een bewustzijnsvernauwende kracht. De bewustzijnsverruimende kracht groeit dankzij de bewustzijnsvernauwende kracht, niet ondanks. Zonder contrast geen groei.
Kortom: we zijn allemaal spirituele wezens. Maar we zijn hier niet allemaal even bewust van.