Tijd was ooit een handigheidje. De klok gaf het moment van de dag aan. Het bracht oriëntatie en gemak. Tegenwoordig is de klok vooral een agressieve wijzerplaat die voortdurend ergens naar aftelt. Een niet te stoppen countdown, tikkend van deadline naar deadline.
Eén keer per jaar komt de tijd ter sprake. Niet in het najaar, want dan krijgen we er een uur gratis en voor niks bij, maar in het voorjaar. De zomertijd pakt het uur weer af. Dit heeft vervelende neveneffecten. Het bioritme van mens en dier wordt verstoord, waardoor er allerlei concentratie- en gezondheidsproblemen optreden. Petities worden gestart om deze achterhaalde traditie af te schaffen, maar een groot draagvlak is er nog niet voor.
Het grootste probleem ligt echter noch bij de wintertijd noch bij de zomertijd, maar bij het concept ‘tijd’.
Hulpmiddel
De standaard tijd zoals die nu overal wordt gebruikt, is pas zes eeuwen oud. De tijd is geen natuurlijk fenomeen, maar een door mensen bedacht hulpmiddel. Maar in plaats van hulp is het meer en meer een soort plicht geworden. De tijd is een zweep die elk ogenblik kan uithalen.
De klok heeft niets meer met de baan van de Aarde om de zon te maken, maar alles met plicht. De plicht om op te staan. Te eten. Te werken. Te stoppen met werken. Te slapen en wel nu! Zoals het klokje thuis tikt, tikt het om je pols, in je broek, en overal waar je gaat. Tik. Tik. Tik. De tijdbom die we vrijwillig in ons leven hebben verwelkomd telt af naar de volgende deadline.
We zijn zo geconditioneerd, zo gedrild, dat we onze levens slaafs laten bepalen door specifieke tijdstippen. Iedere dag bevat een rits momenten waarop we iets moeten. Het is een keuze om aan de grillen van de tijd tegemoet te komen, maar de mogelijkheid om te kiezen is zo diep weggestopt dat we zijn vergeten dat we een andere keuze kunnen maken; dat is conditionering. We leven niet, we worden geleefd.
Bevrijding
Hoe bevrijdend zou het zijn als we de tijd afschaffen? Weghalen uit het dagelijks leven? Opeens hebben we zeeën van… ja, van wat eigenlijk?
Je wordt wakker wanneer je wakker wordt. Eet wanneer je honger hebt. Slaapt wanneer je moe bent. Je doet pas iets als je er zin in hebt, of het nodig hebt. Sommige mensen geloven dat de mens gemotiveerd, opgejut, bedreigd of zelfs verplicht moet worden om iets te doen, omdat de mens anders op zijn kont blijft zitten. Nou is er helemaal niets mis met op je kont blijven zitten, net zomin als met actief bezig zijn, maar de veronderstelling klopt van geen kant. De mens is op Aarde om te creëren. De zin om te creëren komt voort vanuit gevoel. Het is waar dat sommige mensen zo geconditioneerd zijn, zo murw gebeukt door alle verplichtingen waaraan ze moeten voldoen, dat ze het lijntje met hun gevoel kwijt zijn. Als je de verplichtingen weghaalt, staren deze mensen doelloos voor zich uit. Dat heeft niets te maken met de aard van het beestje, maar alles met een verstoorde connectie tussen hoofd en hart.
Veel mensen zitten vast in het stramien van ‘moeten’, waardoor hun vermogen tot creatie tot het nulpunt is gezakt. Het afschaffen van de tijd zou een begin kunnen zijn om deze mensen wakker te schudden. Terug te laten keren naar waar ze hiervoor op Aarde zijn. Hun gevoel te volgen.
Tijd is een hulpmiddel dat door de tijd is ingehaald. Het werkt eerder tegen dan voor ons. Schrap de tijd. Leef nu.